Rick Riordan, maar dan anders!

‘Heb je ooit een boek gelezen en gedacht: wauw, ik wilde dat ík dat had geschreven?! Voor mij is Aru Shah en het einde van de tijd zo’n boek.’ Schrijver Rick Riordan is helder: Roshani Chokshi’s roman sluit aan bij zijn boeken, maar is toch anders, zo niet beter. Hij geeft Chokshi een bijzonder mooi podium: ‘Hoeveel mythes je ook al kent, ik durf er een pakje Twizzlers om te verwedden dat je nieuwe dingen gaat leren.’    

Niets is minder waar. Hoewel de roman van Chokshi qua opbouw en thematiek lijkt op Riordans halfgodboeken, is de insteek compleet anders. Chokshi bespreekt een geheel andere mythologie, de hindoemythologie, en zet een bijzonder spannend eerste deel van een veelbelovende reeks neer.    

Aru woont met haar moeder in het Museum van Oude Indiase Kunst en Cultuur. Op een dag komen drie klasgenoten – Poppy, Burton en Ariëlle – langs. Ze treiteren Aru al tijden en zijn op zoek naar nieuw pestmateriaal. Aru heeft, om zich te verdedigen, verteld dat ze een bijzondere ‘vervloekte’ lamp heeft. Het drietal komt langs om dit te aanschouwen. Aru steekt, tegen de nadrukkelijke boodschap van haar moeder in, de lamp aan en vanaf dat moment staat de wereld op zijn kop: alles in de omgeving van Aru is bevroren en duif Subala (Boe) verschijnt. Hij vertelt Aru dat ze een halfgod (Pandava) is en dat ze op queeste moet: de Slaper is ontsnapt en binnen negen dagen moet Aru de wereld redden. Wint de Slaper, dan zal alles en iedereen bevriezen: ‘De bevrorenen lijden nu niet (…) Maar dat zullen ze wel doen als de Slaper niet voor nieuwemaan wordt gestopt.’ Ze krijgt hulp van een zus (een andere halfgod); Mini. Samen met Boe gaan ze de strijd tegen het kwaad aan.                                                     

Aru Shah en het einde van de tijd bevat talloze ingrediënten om het verhaal te laten slagen. Chokshi combineert een directe en humoristische verteltrant met een verhaal vol actie. Ze neemt je mee naar een voor menigeen compleet nieuwe wereld – de wereld van de hindoemythen – en weet deze wereld zó te beschrijven dat je je snel thuis voelt. Het verhaaltempo ligt hoog, maar niet te hoog, waardoor alles goed te volgen blijft.    

Door gebruik te maken van een klassieke queeste opent Chokshi voor zichzelf een wereld vol bekende paden. Dit brengt als risico met zich mee dat het verhaal voorspelbaar wordt. Op meerdere momenten lijkt dit ook even het geval. De tegenvallers waar Aru mee te maken krijgt, zijn niet geheel onverwacht en de ontwikkelingen rondom de halfgoden en opdrachten die volbracht moeten worden komen ook niet geheel uit de lucht vallen. Toch zorgt deze mate van voorspelbaarheid nergens voor ergernis. Het geeft je de kans volledig op te gaan in de toch al nieuwe mythische wereld vol magie, geweld, goden en pratende dieren.    

Tot slot scoort Chokshi punten met de personages. Vooral de zeer goed beschreven duif Boe, die doet denken aan Zazu uit The Lion King, is aandoenlijk, humoristisch en irritant tegelijkertijd en vervult daarmee een dankbare rol als ‘omlaaggevallen’ wachter van de Hemel. Aru en Mini vullen elkaar aan en vormen tegenpolen, maar zijn bovendien uiterst herkenbaar voor menig puber. Ze halen alledaagse onderwerpen aan, leven in de wereld van nu (met Divergent en Oreo-koekjes).    

Aru’s verhaal scoort punten. De combinatie spanning, humor, actie, mythologie en realiteit lijkt te werken. Riordan bewees het eerder met zijn talloze romans en ook nu laat Chokshi zien dat het kan. Mythologie is niet stoffig. Aru Shah en het einde van de tijd is veelbelovend. Binnen de mythes van de hindoes liggen kansen.